Vreemdeling in een vreemd land
Door: Louis de la Combe
Blijf op de hoogte en volg Louis
24 Februari 2013 | Oeganda, Kampala
Voor me ligt een boek van journaliste Els de Temmerman die 2 jaar lang een dagboek bijhield over haar leven en werken met ex-kindsoldaten in een opvangcentrum in Noord-Uganda: 'En toen moest ik mijn broer doodbijten'.
Het boek gaat over de moeizame pogingen om zwaar gehavende kindsoldaten (ontvoerd door rebellenleider Joseph Kony, verkracht, verminkt, gehersenspoeld) opnieuw te integreren in de samenleving. En over de frustrerende strijd om een eind te maken aan deze extreme vorm van kindermisbruik.
Veel gruwelverhalen, maar ook een boeiende zoektocht naar Het Kwaad en naar de oorzaken van armoede en geweld in Afrika, naar de dilemma's van hulpverlening en naar het zichzelf in stand houdende karakter van oorlog.
Geen lichte kost voor het slapen gaan, dat doe ik dan ook slecht ondanks gezellig stappen met VSO-collega's en andere expats.
Eergisteren nam ik deel aan een workshop over de resulaten van een 18 maanden durend pilot-project over dit onderwerp. VSO werkt hierin samen met tal van andere hulporganisaties zoals Comic Relief, ACORD, ANPPCAN en ACFODE. Dit alles onder de mooie titel 'Nurturing The Young Trees To Make A Thick Forest: Protecting And Empowering Children And Youth In Northern uganda'.
Mooi om de conclusie te kunnen delen dat de 'theories of change' die bij het project werden toegepast effectief bleken: een toename van het aantal ex-kindsoldaten dat zich meldt voor hulp; uitbreiding en coordinatie van hulpverlening; groeiende acceptatie van deze 'paria's' door scholen en gemeenschappen.
Maar ook nog een lange weg te gaan tussen droom en daad: gebrek aan opvang, transport en apparatuur; geworstel met de bewijsvoering van verkrachting en geweld; probleem dat kinderen van verkrachte vrouwen niet worden opgenomen in de gemeenschap; moeizaam op gang komen van voldoende scholing en werkgelegenheid.
Het valt te hopen dat er aanvullende financiering voor dit project komt zodat we het kunnen uitrollen over alle noordelijke districten.
Volgende week zit ik (shame on me...) 4 dagen in een luxe hotel aan het Victoriameer. Samen met Australische trainers en onderzoekers uit USA/Uganda een training voor tientallen vrouwelijke parlementsleden, aangevuld met onderzoek naar factoren die de effectiviteit van deze parlementsleden bemoeilijken. Daar zal ik aandacht vragen voor dit probleem dat deels ook structurele politieke oplossingen vereist.
Soms wordt me wel eens gevraagd waarom ik niet gewoon in Nederland ben gebleven '...want hier zijn toch ook nog genoeg goede werken te doen'.
Maar van mijn Boeddhistische vrienden heb ik geleerd dat je DAAR moet zijn waar je het meest nodig bent. En voorlopig lijkt me dat nog steeds Uganda.
Het boek gaat over de moeizame pogingen om zwaar gehavende kindsoldaten (ontvoerd door rebellenleider Joseph Kony, verkracht, verminkt, gehersenspoeld) opnieuw te integreren in de samenleving. En over de frustrerende strijd om een eind te maken aan deze extreme vorm van kindermisbruik.
Veel gruwelverhalen, maar ook een boeiende zoektocht naar Het Kwaad en naar de oorzaken van armoede en geweld in Afrika, naar de dilemma's van hulpverlening en naar het zichzelf in stand houdende karakter van oorlog.
Geen lichte kost voor het slapen gaan, dat doe ik dan ook slecht ondanks gezellig stappen met VSO-collega's en andere expats.
Eergisteren nam ik deel aan een workshop over de resulaten van een 18 maanden durend pilot-project over dit onderwerp. VSO werkt hierin samen met tal van andere hulporganisaties zoals Comic Relief, ACORD, ANPPCAN en ACFODE. Dit alles onder de mooie titel 'Nurturing The Young Trees To Make A Thick Forest: Protecting And Empowering Children And Youth In Northern uganda'.
Mooi om de conclusie te kunnen delen dat de 'theories of change' die bij het project werden toegepast effectief bleken: een toename van het aantal ex-kindsoldaten dat zich meldt voor hulp; uitbreiding en coordinatie van hulpverlening; groeiende acceptatie van deze 'paria's' door scholen en gemeenschappen.
Maar ook nog een lange weg te gaan tussen droom en daad: gebrek aan opvang, transport en apparatuur; geworstel met de bewijsvoering van verkrachting en geweld; probleem dat kinderen van verkrachte vrouwen niet worden opgenomen in de gemeenschap; moeizaam op gang komen van voldoende scholing en werkgelegenheid.
Het valt te hopen dat er aanvullende financiering voor dit project komt zodat we het kunnen uitrollen over alle noordelijke districten.
Volgende week zit ik (shame on me...) 4 dagen in een luxe hotel aan het Victoriameer. Samen met Australische trainers en onderzoekers uit USA/Uganda een training voor tientallen vrouwelijke parlementsleden, aangevuld met onderzoek naar factoren die de effectiviteit van deze parlementsleden bemoeilijken. Daar zal ik aandacht vragen voor dit probleem dat deels ook structurele politieke oplossingen vereist.
Soms wordt me wel eens gevraagd waarom ik niet gewoon in Nederland ben gebleven '...want hier zijn toch ook nog genoeg goede werken te doen'.
Maar van mijn Boeddhistische vrienden heb ik geleerd dat je DAAR moet zijn waar je het meest nodig bent. En voorlopig lijkt me dat nog steeds Uganda.
-
24 Februari 2013 - 13:59
Maggina Van Poelvoorde:
Lieve Louis
Een pittig verhaal dit keer. Lijkt me confronterend voor je dit boek te lezen en de verhalen te horen, terwijl je in het land verblijft. Dan blijft het niet bij een verhaal maar wordt het werkelijkheid, doordat je de cultuur en de sfeer kent.
Ik geniet ervan te zien en te horen waar je mee bezig bent en dat je ideeën hebt hoe je het proces op gang brengt. Ik denk dat je goed op je plek zit en dat Uwopa de juiste man op de juiste plaats heeft gevonden.
Ik ben trots op je en blij voor je dat je dit bent aangegaan.
En ik geniet natuurlijk van je schrijfstijl.
Tot later lieverd als we de " groeps skype" gaan doen met de aanwezige kinderen en kleinkinderen.
dag lieve man en " opaatje"
Liefs van Maggiina -
24 Februari 2013 - 15:41
Welmoed Reitsma:
Hai Louis,
Mooi dat je ervaart dat je op je plek bent. Dan zal wat jij doet aan anderen ten goede komen.
Alle goeds, Welmoed. -
25 Februari 2013 - 08:08
Len:
Een mooi verslag Louis. Ik heb het boek twee keer gelezen, zo aangrijpend vond ik het.
Je kunt hier inderdaad een wezenlijke bijdrage leveren Louis, dus 'keep up the good work', collega!
-
05 Maart 2013 - 10:36
Maaike:
Hoi Louis.
Al je verhalen nog maar een keer doorgelezen en ook de reactie's erop!
Korte nachten en veel leed maken je hulp waardevol maar dan lijkt mij een 4 daags luxe hotel geen overbodige luxe.
Ook daar hou je je met de problmatiek bezig en bedenk dat je alleen zoveel mogelijk kunt helpen als je ook goed voor jezelf zorgt!!
Hoop dat je veel steun hebt met de mensen die de zelfde idealen daar met je delen!
Alle hulp daar is meegenomen maar vergeet niet dat we je hier wel terug willen zien!
gr Sieds en Maaike
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
