Loslaten moet je leren
Door: Louis de la Combe
Blijf op de hoogte en volg Louis
25 Januari 2013 | Oeganda, Kampala
Okay, where to start ? Gewoon maar bij het begin dus. 's Morgens om 5 uur over een lege snelweg door Maggina naar Schiphol gebracht.
"Partir c'est mourir un peu" blijkt maar al te waar als we bij de douane afscheid nemen. Toch wat te laconiek geweest over dit uitstapje ? Het lijkt er wel op. Even doorbijten dus.
Na een saaie tussenstop op London Heathrow in een comfortabele wide-body Boeing 767 probleemloos naar Entebbe, waar we om 23 uur plaatselijke tijd (het is in Uganda 2 uur later dan in Nederland) landen. Een klein vliegveld waar de bagage al snel van de transportband rolt.
Maar dan begint het wachten, Uganda-style. Een mega-rij verdeeld over een paar loketten waar ik ondanks het bezit van een geldig paspoort en werkvisum nog uitgebreid via webcam en met 10 vingerafdrukken wordt geregistreerd.
Mooi dat er bij de uitgang al iemand met een groot VSO-bord staat te zwaaien: goedlachse HRM-manager Anthony van VSO Uganda wacht mij -en zo blijkt later- 13 anderen uit de USA - UK- Ierland -Schotland op. Met zijn allen in de bus + aanhanger voor de vele bagage naar 2 guesthouses in Kampala waar we komende week ivm in-country-training zullen verblijven.
Bij aankomst in Shalom guesthouse missen collega Greg en ik allebei een koffer, dus 's nachts om 1 uur nog op zoek.... Eindelijk om 2 uur het bed ingerold, hoog tijd want we gaan 's middags al aan het werk.
"Partir c'est mourir un peu" blijkt maar al te waar als we bij de douane afscheid nemen. Toch wat te laconiek geweest over dit uitstapje ? Het lijkt er wel op. Even doorbijten dus.
Na een saaie tussenstop op London Heathrow in een comfortabele wide-body Boeing 767 probleemloos naar Entebbe, waar we om 23 uur plaatselijke tijd (het is in Uganda 2 uur later dan in Nederland) landen. Een klein vliegveld waar de bagage al snel van de transportband rolt.
Maar dan begint het wachten, Uganda-style. Een mega-rij verdeeld over een paar loketten waar ik ondanks het bezit van een geldig paspoort en werkvisum nog uitgebreid via webcam en met 10 vingerafdrukken wordt geregistreerd.
Mooi dat er bij de uitgang al iemand met een groot VSO-bord staat te zwaaien: goedlachse HRM-manager Anthony van VSO Uganda wacht mij -en zo blijkt later- 13 anderen uit de USA - UK- Ierland -Schotland op. Met zijn allen in de bus + aanhanger voor de vele bagage naar 2 guesthouses in Kampala waar we komende week ivm in-country-training zullen verblijven.
Bij aankomst in Shalom guesthouse missen collega Greg en ik allebei een koffer, dus 's nachts om 1 uur nog op zoek.... Eindelijk om 2 uur het bed ingerold, hoog tijd want we gaan 's middags al aan het werk.
-
27 Januari 2013 - 17:09
Maria:
hoi Louis,
na je reactie op Dick, meteen jouw verhaal gelezen, blijf ik doen. Ik ben echt geroerd door het bericht van Dick, ook al is hij een vechter, longkanker met uitzaaiingen, het is niet niks!
Raar om dan zover weg te zijn, maar je zit nu echt in een andere wereld en maakt je druk over wat je daar tegen komt.Kan haast niet anders. Het afscheid van Maggina, tja logisch denk ik maar jij deed er zo nuchter over, ook weer goed om te merken hoe je aan en met elkaar verbonden bent!
ik wens je nogmaals veel genoegen en succes daar en laten we hopen dat Dick nog even verlenging krijgt met behoud van levesn kwaliteit! Dag Louis, hou je haaks! Maria (HUB)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
