Streetwise in Kampala ?
Door: Louis de la Combe
Blijf op de hoogte en volg Louis
03 Februari 2013 | Oeganda, Kampala
Na 2 weken in deze miljoenenstad begin ik de ongeschreven regels wat te begrijpen.
Niet geheel onverwacht blijkt tijd c.q. aanwezigheid in Uganda een rekbaar begrip.
Tijdens de training werd al duidelijk dat het niet ongebruikelijk is om 1 of 2 uur later te arriveren dan afgesproken, "so it's better to bring a book".
Of nog beter: arrangeer een werklunch zodat het voor de gesprekspartners aantrekkelijk wordt om ueberhaupt te komen.
Bij workshops is veelal de gewoonte om deelnemers te belonen met een 'allowance' voor hun komst of -zeker in afgelegen streken met grote reisafstanden- een 'per diem' vergoeding. Ik geloof zelf meer in intrinsieke motivatie, maar goed...
Anderzijds maakte ik onlangs mee dat de directeur van een partnerorganisatie mij ruim op tijd liet ophalen door zijn chauffeur. Vervolgens liet hij 12 stafleden 2 uur lang mijn vragen over hun performance goed gedocumenteerd beantwoorden in een gedisciplineerde meeting. Zo kan het dus ook.
'Security' is overal in Uganda een belangrijk issue. Tijdens mijn zoektocht naar een geschikte woning is dat voor de huisbaas vaak nummer 1 op de shortlist, en ook de logistics manager van VSO komt altijd controleren of de huisvesting aan strenge basiseisen voldoet: gelegen in een omgeving met goede reputatie, robuuste erfafscheiding met 24/7 bewaking, veilige parkeerplaatsen op eigen terrein, goed bereikbaar via openbaar vervoer, stevig hang- en sluitwerk, etc.
Maar ook dat biedt nog geen garantie voor een ongestoord verblijf. Talloos zijn de verhalen van ervaren collega's en expats over insluipers, zakkenrollers, wisseltrucs en ga zo maar door.
Sinds kort kan ik daar uit de eerste hand over meepraten. Op 50 mtr afstand van het guesthouse werd ik onvrijwillig verlost van de camera die met een draagriem om mijn schouder hIng. Een knap staaltje werk, dat moet gezegd: in het donker, op een hard remmende motorfiets, wist de berijder mij feilloos te vinden.
Een tweede les in alertheid kreeg ik gezeten in een rijdende auto met de deuren op slot maar de ramen half open vanwege de hitte. Juist toen de chauffeur stapvoets over een zwaar beschadigde weg reed kreeg ik een SMS van een collega.
Toen ik de telefoon uit mijn jaszak haalde graaide een gewiekste gauwdief de smartphone met geweld uit mijn hand en sprintte een nauw steegje in.
Chapeau voor deze Houdini-truc, maar vervolgens wel een hoop gedoe om het nummer te blokkeren, passwords van allerlei online accounts te wijzigen, enzovoort. Gemak dient de mens niet altijd, al blijkt het nu wel handig om over een reserve-telefoon te beschikken...
Niet geheel onverwacht blijkt tijd c.q. aanwezigheid in Uganda een rekbaar begrip.
Tijdens de training werd al duidelijk dat het niet ongebruikelijk is om 1 of 2 uur later te arriveren dan afgesproken, "so it's better to bring a book".
Of nog beter: arrangeer een werklunch zodat het voor de gesprekspartners aantrekkelijk wordt om ueberhaupt te komen.
Bij workshops is veelal de gewoonte om deelnemers te belonen met een 'allowance' voor hun komst of -zeker in afgelegen streken met grote reisafstanden- een 'per diem' vergoeding. Ik geloof zelf meer in intrinsieke motivatie, maar goed...
Anderzijds maakte ik onlangs mee dat de directeur van een partnerorganisatie mij ruim op tijd liet ophalen door zijn chauffeur. Vervolgens liet hij 12 stafleden 2 uur lang mijn vragen over hun performance goed gedocumenteerd beantwoorden in een gedisciplineerde meeting. Zo kan het dus ook.
'Security' is overal in Uganda een belangrijk issue. Tijdens mijn zoektocht naar een geschikte woning is dat voor de huisbaas vaak nummer 1 op de shortlist, en ook de logistics manager van VSO komt altijd controleren of de huisvesting aan strenge basiseisen voldoet: gelegen in een omgeving met goede reputatie, robuuste erfafscheiding met 24/7 bewaking, veilige parkeerplaatsen op eigen terrein, goed bereikbaar via openbaar vervoer, stevig hang- en sluitwerk, etc.
Maar ook dat biedt nog geen garantie voor een ongestoord verblijf. Talloos zijn de verhalen van ervaren collega's en expats over insluipers, zakkenrollers, wisseltrucs en ga zo maar door.
Sinds kort kan ik daar uit de eerste hand over meepraten. Op 50 mtr afstand van het guesthouse werd ik onvrijwillig verlost van de camera die met een draagriem om mijn schouder hIng. Een knap staaltje werk, dat moet gezegd: in het donker, op een hard remmende motorfiets, wist de berijder mij feilloos te vinden.
Een tweede les in alertheid kreeg ik gezeten in een rijdende auto met de deuren op slot maar de ramen half open vanwege de hitte. Juist toen de chauffeur stapvoets over een zwaar beschadigde weg reed kreeg ik een SMS van een collega.
Toen ik de telefoon uit mijn jaszak haalde graaide een gewiekste gauwdief de smartphone met geweld uit mijn hand en sprintte een nauw steegje in.
Chapeau voor deze Houdini-truc, maar vervolgens wel een hoop gedoe om het nummer te blokkeren, passwords van allerlei online accounts te wijzigen, enzovoort. Gemak dient de mens niet altijd, al blijkt het nu wel handig om over een reserve-telefoon te beschikken...
-
03 Februari 2013 - 11:54
Julia:
Hallo Louis,
hoop dat je goed verzekerd was nu je twee belangrijke items bent kwijkgeraakt.
onvoorstelbaar wat een land!
hier gaat alles ook gewoon door,alleen een stuk saaier!
hoe breng je de weekenden door,waarschijnlijk een stuk spannender en warmer?
op die zondag dat jij je afscheid had,heeft Dennis een huwelijksaanzoek gedaan aan Roos,
vond dat het tijd was na al die jaren.
woon je daar met nog meer mensen in de guesthouse,of heb je dat voo jou alleen?
pas alsjeblieft goed op jezelf,
dikke kus van je zus Julia,gr. van Jelle -
03 Februari 2013 - 20:17
Welmoed:
Hai Louis,
IK hoop dat het goed met je gaat? Wat twee vervelende ervaringen, die diefstallen. Het maakt dat je denk ik erg op je hoede moet zijn? Hoe ga jij om met het andere tijdsbesef m.b.t. afspraken op tijd nakomen? Kun je daar tegen?
Als ik het goed begrijp, ben je dan nu op zoek naar andere huisvesting voor jezelf?
Warme groet, Welmoed.
-
03 Februari 2013 - 21:41
Maggina Van Poelvoorde:
Hoi lieve Louis
Ook even een reactie op jouw blogg. Het wilde net niet goed lukken met Skype. Ik was natuurlijk al op de hoogte van deze brutale beroving. Al weer een paar dagen geleden, dus de eerste schrik is al geweest.
Leuk om je belevenissen ook via dit blogg te lezen, je kunt echt geweldig schrijven, je weet het goed weer te geven.
Gelukkig spreek ik je ook op andere momenten en daaruit begrijp ik dat je geniet van Uganda, van alle nieuwe indrukken, de mensen ( behalve dan degene die je bestelen), de contacten en alles wat anders is in dat mooie land.
Vandaag was je helaas ziek, ook dat zijn de ongemakken van het reizen. Lieverd we "spreken " elkaar via de mail, App of hopelijk weer via Skype.
Succes met alles en vooral geniet van al het nieuwe.
Liefs van Maggina -
17 Februari 2013 - 12:53
Gerry:
Wat een harde leerschool...en ben het eens met Maggina, je hebt een fijne onderhoudende schrijfstijl.
Groet Gerry
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
