Een eigen plek in Nakawa
Door: Louis de la Combe
Blijf op de hoogte en volg Louis
12 Februari 2013 | Oeganda, Kampala
Na een paar weken 'leven uit een koffer' heb ik nu een eigen plek. Een klein maar goed onderhouden en volledig gemeubileerd appartement met 1 slaapkamer in Nakawa, een compacte wijk ten oosten van de binnenstad.
Circa 5 km lopen naar het parlement, net wat te ver met laptop in de rugzak. Dus stap ik elke morgen rond 8 uur achterop een boda-boda die me in zo'n 10 minuten slalommend en hard remmend langs het bijna altijd vastzittende autoverkeer loodst.
Vijf km naar het zuiden ligt het Victoriameer, het op één na grootste zoetwatermeer van de wereld.
Een geschikte woning vinden in Kampala is niet makkelijk, zo bleek na een zoektocht met collega Sharon die nu nog steeds in een guesthouse bivakkeert. Hier geen websites zoals Funda of Marktplaats waar je vantevoren rustig kunt zoeken en vergelijken. Nee, een zoektocht per auto met 2 of 3 makelaars die de motor niet starten voordat ze cash zien 'voor tijd en brandstof'.
Na een middag langs te dure, te slechte, te onveilige of te veraf gelegen plekken ga je als woningzoekende met een krap budget al snel heroverwegen. Ik ben nu heel tevreden met mijn 'Akamwesi Apartment' waarvoor wel zwaar moest worden onderhandeld. Op basis van 6 maanden vooruitbetaling in US dollars stemde de eigenaar uiteindelijk in met een scherp bod. Maar eerst liet ik de timmerman komen voor een niet-sluitend raam (security !) en een scheefhangend keukenkastje (nog steeds niet gebeurd). Ik wil de borgsom tzt wel terug...
Vanaf de bovenste verdieping heb ik goed zicht op het drukke verkeer op New Portbell Road, het is eigenlijk alleen stil tussen 1 en 6 uur 's nachts. Wonen is uiteraard meer dan een dak boven je hoofd: 'in-room satellite TV, Direct Dial Phones, Wi-Fi Wireless Internet Access, Fridge to cool your drinks and solid foods, ample and secure parking, fire and safety equipment,laundry services, standby generator, saloon & restaurant services'.
Dat klinkt wat te mooi om waar te zijn en dat is het ook. Maar voor Ugandese begrippen is het zeer comfortabel, zeker als ik de verhalen hoor van VSO-collega's die op het platteland wonen: koken op butagas, sjouwen met jerrycans water, slechte telecom, gebrekkige stroomvoorziening, geen openbaar vervoer, kruipend en vliegend ongedierte, etc. Daar staat wel vaak een ruim huis met eigen groentetuin en elke dag verse eieren tegenover.
Iedere dag komt de vaste schoonmaakster die tegen betaling ook mijn kleren wast en strijkt. Dat laatste vooral tegen eventuele muggen-eitjes. Ik ben blij met mijn 2-pits kookstel, eenvoudige magnetron en goed werkende koelkast zodat ik niet elke dag uit eten hoef.
Ja,dat eten. De 'Ugandan cuisine' is een mix van traditionele en moderne kookstijl met Engelse, Arabische, Aziatische en veel Indiase (niet Indonesische) invloeden. De basis bestaat meestal uit gekookte rijst, pasta of sojabonen, gefrituurde vis (Tilapia) of vlees (kip, varken, rund, geit, schaap) in een volle saus. Er is ook veel groente te krijgen: (Irish) potatoes, yam, gestoomde banaan (matooke) al of niet met pindasaus, cassave, posho, lugali (mais meel).
Tussendoor eet ik regelmatig Indiase versnaperingen zoals samosa of chapathi die in vele supermarkten kant en klaar te koop zijn. Afblussen met verse jus van mango of ananas en mijn 'schijf van vijf' is weer helemaal gevuld.
Uganda is befaamd om zijn prima koffiebonen maar bijna alles wordt geexporteerd. Dus tegen wil en dank behelp ik me vooralsnog met Nescafe en gekookte melk. Het plaatselijke bier, vooral Bell of Nile Special, vind ik stukken beter dan de bekende hollandse paardenpis. En met de zuidafrikaanse wijngaarden niet al te ver weg past zelfs een goede Chardonnay of Sauvignon Blanc binnen mijn budget. Cheers !
Circa 5 km lopen naar het parlement, net wat te ver met laptop in de rugzak. Dus stap ik elke morgen rond 8 uur achterop een boda-boda die me in zo'n 10 minuten slalommend en hard remmend langs het bijna altijd vastzittende autoverkeer loodst.
Vijf km naar het zuiden ligt het Victoriameer, het op één na grootste zoetwatermeer van de wereld.
Een geschikte woning vinden in Kampala is niet makkelijk, zo bleek na een zoektocht met collega Sharon die nu nog steeds in een guesthouse bivakkeert. Hier geen websites zoals Funda of Marktplaats waar je vantevoren rustig kunt zoeken en vergelijken. Nee, een zoektocht per auto met 2 of 3 makelaars die de motor niet starten voordat ze cash zien 'voor tijd en brandstof'.
Na een middag langs te dure, te slechte, te onveilige of te veraf gelegen plekken ga je als woningzoekende met een krap budget al snel heroverwegen. Ik ben nu heel tevreden met mijn 'Akamwesi Apartment' waarvoor wel zwaar moest worden onderhandeld. Op basis van 6 maanden vooruitbetaling in US dollars stemde de eigenaar uiteindelijk in met een scherp bod. Maar eerst liet ik de timmerman komen voor een niet-sluitend raam (security !) en een scheefhangend keukenkastje (nog steeds niet gebeurd). Ik wil de borgsom tzt wel terug...
Vanaf de bovenste verdieping heb ik goed zicht op het drukke verkeer op New Portbell Road, het is eigenlijk alleen stil tussen 1 en 6 uur 's nachts. Wonen is uiteraard meer dan een dak boven je hoofd: 'in-room satellite TV, Direct Dial Phones, Wi-Fi Wireless Internet Access, Fridge to cool your drinks and solid foods, ample and secure parking, fire and safety equipment,laundry services, standby generator, saloon & restaurant services'.
Dat klinkt wat te mooi om waar te zijn en dat is het ook. Maar voor Ugandese begrippen is het zeer comfortabel, zeker als ik de verhalen hoor van VSO-collega's die op het platteland wonen: koken op butagas, sjouwen met jerrycans water, slechte telecom, gebrekkige stroomvoorziening, geen openbaar vervoer, kruipend en vliegend ongedierte, etc. Daar staat wel vaak een ruim huis met eigen groentetuin en elke dag verse eieren tegenover.
Iedere dag komt de vaste schoonmaakster die tegen betaling ook mijn kleren wast en strijkt. Dat laatste vooral tegen eventuele muggen-eitjes. Ik ben blij met mijn 2-pits kookstel, eenvoudige magnetron en goed werkende koelkast zodat ik niet elke dag uit eten hoef.
Ja,dat eten. De 'Ugandan cuisine' is een mix van traditionele en moderne kookstijl met Engelse, Arabische, Aziatische en veel Indiase (niet Indonesische) invloeden. De basis bestaat meestal uit gekookte rijst, pasta of sojabonen, gefrituurde vis (Tilapia) of vlees (kip, varken, rund, geit, schaap) in een volle saus. Er is ook veel groente te krijgen: (Irish) potatoes, yam, gestoomde banaan (matooke) al of niet met pindasaus, cassave, posho, lugali (mais meel).
Tussendoor eet ik regelmatig Indiase versnaperingen zoals samosa of chapathi die in vele supermarkten kant en klaar te koop zijn. Afblussen met verse jus van mango of ananas en mijn 'schijf van vijf' is weer helemaal gevuld.
Uganda is befaamd om zijn prima koffiebonen maar bijna alles wordt geexporteerd. Dus tegen wil en dank behelp ik me vooralsnog met Nescafe en gekookte melk. Het plaatselijke bier, vooral Bell of Nile Special, vind ik stukken beter dan de bekende hollandse paardenpis. En met de zuidafrikaanse wijngaarden niet al te ver weg past zelfs een goede Chardonnay of Sauvignon Blanc binnen mijn budget. Cheers !
-
12 Februari 2013 - 15:33
Klaas:
Ha, die Louis,
'k Had je eerdere berichten op deze site al gelezen. En ik merkte dat ook jij (zoals iedereen in dit soort landen; ik kan erover meepraten) in ieder geval 1 keer van waardevolle spullen (maar ja, wat is WAARDE-vol) werd ontdaan. Ben benieuwd hoe het je verder vergaat en dus zal ik je blijven volgen.
Hier in DE stad niet zoveel nieuws; in ieder geval klussen om tot de zomer quitte te kunnen spelen; en dat is al heel wat in deze tijden.
Groet,
Klaas
-
12 Februari 2013 - 17:56
Julia:
Hallo broer,
Fijn dat je nu je eigen stekkie heb weten te vinden,ook al moest je daar waarschijnlijk een aderlating
voor doen! Ben alleen niet zo gecharmeerd van de boda boda,niet voor niets de,, stille moordenaar"' ge-
noemd,heb zeker ook geen helm op!
Wat het eten betreft heb je inderdaad met veel invloeden te maken en alle naar jouw smaak,in de
supermarkten zijn ongetwijfeld veel kant en klare gerechten te koop die je zo de magnetron in kan
schuiven.Die Britten hebben veel Indiers naar Uganda gehaald vanwege de spoorlijn die helemaal van
Kampala tot Mombassa in Kenia loopt.
In ieder geval hoef je niet te verdrogen met al die heerlijke wijnen en dorstlessende bier,chin chin,
a votre sante,enz.veel liefs,dikke kus en pas goed op jezelf,gr.Julia -
12 Februari 2013 - 19:09
Welmoed Reitsma:
Hai Louis,
Je raakt ingeburgerd! Wat fijn dat je nu een eigen plek hebt en zoals je het beschrijft is het een prima plek.
Hartelijke groet, Welmoed. -
14 Februari 2013 - 11:58
Coby Molenaar:
Hoi Louis, leuk om je verslag te lezen. De start met bijbehorende problemen heb je overwonnen. Nu een eigen plek en wennen aan het lokale eten en drinken. Zo te lezen ga je ook daarin je eigen weg vinden.
Nu je primaire behoeften aandig op de rit zijn kan je meer aandacht besteden aan de opdracht die gaat vervullen. Ik lees graag je ervaringen en wens daarbij alle succes en wijsheid.
Ik vind je een kanjer, het ga je goed.
Coby molenaar
-
17 Februari 2013 - 12:47
Gerry:
Ha Louis,
Zo te lezen heb je je al aardig gesetteld. Ik genoot van het lezen van je huishoudelijke maar vooral ook je culinaire omschrijving van Kampala. Op die manier zie en ruik ik in fantasie je leefomgeving. Het klinkt prachtig, maar zal ook vast vaak minder romantisch zijn.
Leuk dat ik een klein beetje mee mag reizen. Veel plezier en nuttigheid daar.
Lieve groet Gerry
-
18 Februari 2013 - 11:59
Nina:
Hi lieve pap, fijn dat je een beetje gesetteld bent. Ik vind bijzonder hoe je het leven daar oppakt en ervaart. Het lijkt me wel even wennen om in de politiek te lobbyen, maar dat gaat je vast wel lukken. Geniet van de warmte.. want zoals Alyza zegt: "koud, mama ..brrr" hier wachten we nog op de lente..
Liefs en kusjes, Nina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
